فیلیپین

کشوری آسیایی است که در جنوب شرقی آسیا و در غرب اقیانوس آرام و بین دریای جنوبی چین و دریای فیلیپین و در شرق کشور ویتنام قرارگرفته است. فیلیپین در قرن نوزدهم مستعمره اسپانیا و در نیمه اول قرن بیستم مستعمره آمریکا بوده است. حاکمیت اسپانیا بر فیلیپین باعث شد که ۹۰٪ مردم این کشور مسیحی و کاتولیک شوند و با مهاجرت گروه‌های مختلف مردم اسپانیائی زبان از اروپا و آمریکای جنوبی فرهنگ این کشور شباهت زیادی با کشورهای لاتین پیدا کرده و زبان های محلی آنان نیز تحت تأثیر کلمات اسپانیایی قرار گیرد.

دو جزیره لوزون و میندانائو مجموعا ۶۶٪ کل مساحت فیلیپین را شامل می‌شوند. از ۷۱۰۷ جزیره فیلیپین فقط ۱۰۰ جزیره مسکونی است و در این بین فقط یازده جزیره به صورت عمده جمعیت ساکنی دارد و فقط ۲۷۷۰ جزیره دارای نامی خاص هستند.

کشور اندونزی در امتداد هزاران جزیره میان آسیا و استرالیا گسترده شده است.

اندونزی بزرگترین جمعیت مسلمان دنیا را دارد ؛ از نظر نژادی کشوری بسیار پر تنوع است و مردم آن به بیش از 300 زبان محلی گویش می‌کنند.

اندونزی کجاست؟

اندونزی سرزمینی است متشکل از 17508 جزیره. جمعیت آن بیش از 200 میلیون است. پایتخت آن در جزیره جاوا

واقع است و جاکارتا نام دارد. اندونزی با گینه نو، تیمور شرقی و مالزی مرز زمینی دارد.

پنج جزیره اصلی این کشور جاوا، سوماترا، کالی مانتان، گینه نو و سولاوسی هستند.

نام کامل: جمهوری اندونزی
جمعیت: 225.3
پایتخت:جاکارتا
مساحت: 1.9 میلیون کیلومتر مربع
دین: اسلام
میانگین عمر: 65 سال (مردان) 69 سال (زنان)
واحد پول:روپیه
اقلام اصلی صادرات: نفت و گاز،تخته چند لا، پارچه ، پلاستیک، روغن نخل
دامنه اینترنتی: id
کد تلفن بین الملل: 0062

مسکو (به روسی: Москва) پایتخت کشور روسیه است. این شهر بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شهر روسیه و یکی از

بزرگ‌ترین کلان‌شهرهای قارهٔ اروپا می‌باشد. مسکو مرکز سیاسی، اقتصادی، مذهبی، تاریخی، مالی، آموزشی و حمل و نقل فدراسیون روسیه‌است. این شهر در کنار رودخانه مسکو و در ناحیه فدرال روسیه که جزء روسیه اروپایی محسوب می‌شود، واقع شده‌است. در زمان‌های گذشته مسکو مرکز کشاورزی اتحاد جماهیر شوروی و سرزمین باشکوه مسکو بود. کاخ کرملین، قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان اقامتگاه تشریفاتی رئیس جمهور شوروی، مورد استفاده قرار می‌گرفت. این شهر امروزه یکی از مراکز اقتصادی مهم و بزرگ در جهان است و از نظر گرانی در سال ۲۰۰۷ به عنوان دومین شهر گران در جهان محسوب می‌شود و در این سال برای دومین بار در «کتاب رکوردهای گینس» نامش ثبت شد.

کلان‌شهر مسکو از نظر دارا بودن مؤسسات علمی، ورزشی و آموزشی از رتبه خوبی در سطح جهان برخوردار است، به طوری که بیش‌ترین امکانات ورزشی را در کل جهان به خود اختصاص داده‌است. این شهر دارای یک مجتمع حمل و نقل بین‌المللی به نام «متروی مسکو» است که بزرگ‌ترین شرکت تولید واگن‌های مترو در جهان است.

فدراسیون روسیه در شمال آسیا و اروپا گسترده شده است و وسیع ترین کشور جهان است و تقریباً دو برابر کانادا،

دومین کشور وسیع دنیا، مساحت دارد.

روسیه با کشورهای نروژ، فنلاند، استونی، لتونی، لیتوانی، لهستان، بلاروس، اوکراین، گرجستان، جمهوری آذربایجان، قزاقستان، چین، مغولستان و کره شمالی همسایه است.

این کشور همچنین با کشورهای آمریکا (از طریق ایالت آلاسکا)، سوئد و ژاپن (از طریق آب) همسایه است.

روسیه برای سالیان متمادی یکی از قدرت‌های جهانی بود. از زمان امپراتوری تزاری گرفته تا فروپاشی اتحاد جماهیر

شوروی در سال 1991.

پس  از فروپاشی شوروی در سال 1998 این کشور بحران اقتصادی را پشت سر گذاشت که جایگاه جهانی آن را هم

تضعیف کرد. حال روسیه در تلاش است جایگاه پیشین خود را دوباره به دست آورد.

کردستان عراق (به کردی: هه‌رێمی کوردستان، Herêmî Kurdistan)، یک منطقهٔ خودگردان در بخش شمالی کشور

عراق است. کردستان عراق از شرق با ایران از شمال با ترکیه و از غرب با سوریه هم‌مرز است. مرکز آن اربیل است.

نام

نام کردستان از ترکیب دو واژه ی کرد و پسوند فارسی ستان گرفته شده‌است که روی‌هم‌رفته به معنی سرزمین کردها است. بنابر قانون اساسی عراق نام این منطقه (به زبان عربی: اقلیم کردستان) است.

عراق یکی از کشورهای خاورمیانه است و از شرق با ایران، از شمال با ترکیه، از شمال غرب و غرب با سوریه، از

جنوب با عربستان سعودی و از جنوب شرق با کویت همسایه است.

بنادر ام القصر و فاو در همین ناحیه در کنار خلیج فارس قرار دارند. مساحت این کشور 453500 کیلومتر مربع است و قسمت‌های کوهستانی آن در شمال و شمال شرقی و غرب آن گسترده شده.

در کتاب‌های «سرزمین خلافتهای شرقی» و «الموسوعه» چنین آمده است:

بین النهرین به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می شود که اعراب، قسمت شمالی را جزیره و قسمت جنوبی

را عراق نامیده اند. بیشتر این سرزمین را بیابان‌ها یا جلگه‌های حاصلخیز اطراف رودهای دجله و فرات تشکیل داده

است.

از حدود 4500 سال پیش اقوام گوناگونی بر این سرزمین حکومت کرده اند و می‌توان گفت کهن‌ترین تمدن جهان در

بین النهرین در عراق پدید آمده است.

اسکندر مقدونی در سال 33 قبل از میلاد، این سرزمین را تصرف کرد. عراق در سال 302 میلادی تحت سیطره

ساسانیان در آمد و مدتها یکی از ایالات ایران بود.

تیسفون، پایتخت ساسانیان، و شش شهر مهم دیگر که مجموعا مدائن نامیده می‌شوند و نیز کاخ ساسانیان که

ایوان کسری نام دارد و امروز جز خرابه ای از آن باقی نیست در عراق امروزی قرار دارند.

پس از ظهور اسلام و آغاز فتوحات، تصرف این سرزمین، اولین فتح بزرگ مسلمانان بود.

امام علی علیه السلام در دوران خلافت خود، پایتخت حکومت اسلامی را از مدینه به کوفه که در عراق است منتقل

فرمود. بعدها وقتی خلافت از امویان به عباسیان رسید اوضاع اقتضا کرد که پایتخت جدیدی انتخاب شود. از این جهت،

منصور دوانیقی شهر بغداد را در حاشیه رود دجله بنا نهاد.

بعد از مدتی این پایتخت رونق یافت و مرکز خلافت عباسیان شد و از آن پس تاکنون همیشه پایتخت بوده است.

عراق در قرون جدید تحت سلطه عثمانیها قرار داشت تا اینکه جنگ جهانی اول پیش آمد و سلسله عثمانی نابود

شد. از آن پس عراق به کشوری مستقل تبدیل شد. در سال 1958 حکومت پادشاهی ملک فیصل از میان رفت و نوع

حکومت این کشور جمهوری اعلام شد.

در عراق دو رودخانه بزرگ جریان دارد: دجله به طول 1800 کیلومتر، و فرات به طول 2350کیلومتر.

از دیگر شهرهای مهم آن می توان به کربلا، نجف، موصل، بصره، کرکوک و سلیمانیه اشاره کرد.

قَطَر کشوری در جنوب غربی قارهٔ آسیا و در شرق شبه‌جزیره عربستان، در خاورمیانه و در بخش جنوبی خلیج فارس واقع شده‌است. قَطَر خود شبه‌جزیره‌ای کوچک‌تر واقع در شبه جزیره عربستان است که خلیج فارس آن را از غرب و شمال و شرق در بر گرفته‌است. پایتخت آن، دوحه است. قطر مرز مشترک زمینی با عربستان سعودی، و مرز دریایی با

کشورهای بحرین و امارات متحده عربی دارد.

زبان رسمی این کشور عربی، دین رسمی آن اسلام، واحد پول آن ریال و مساحت آن 493، 11 کیلومتر مربع است.

جمعیت قطر ۸۴۰٫۹۲۶ نفر است. کمتر از یک‌سوم جمعیت قطر را قطری‌های اصیل تشکیل می‌دهند.

قطر در یک نگاه

سلطان نشین عمان کشوری است پادشاهی در شرق شبه‌جزیره عربستان و جنوب دریای عمان. مرزهای این کشور از شرق و جنوب شرق به دریای عرب، از شمال غرب به امارات متحده عربی و از جنوب غرب به یمن محدود می باشد.

پایتخت این کشور مسقط و مشتمل برچهار استان مسقط، مسندم، ظفار و بریمی می باشد. همچنین پنج

منطقه باطنه، ظاهره، داخلیه، شرقیه و وسطی در تقسیمات کشوری عمان به چشم می خورد.

گفتنی است عمان با مسا حتی بالغ بر 500309 کیلومتر مربع ترکیب جمعیتی بیش از 277000 نفر را در خود جای داده است.

کُویت کشوری در منطقه خاورمیانه است. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران

از طریق خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد.

تاریخچه کویت

تاریخ بنای کویت به شیخ برّاک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیلهٔ بنی خالد و حاکم امارت احساء می‌رسد که در اواخر سال

۱۱۱۰ هجری قلعه‌ای را با نام کوت برای ذخیرهٔ آذوقه و همچنین انبار کردن اسلحه بنا کرد که بعدها نام کویت از آن گرفته

شد و سپس این شهر در عهد شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود.بازرگانی کویت در

قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم فارس و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار بهبهانی

نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.

استانبول

استانبول بزرگ‌ترین شهر کشور ترکیه و مرکز فرهنگی و اقتصادی آن است. این شهر در کنار تنگه بسفر قرار دارد. تنگه بسفر دو قاره آسیا و اروپا را جدا می‌کند و استانبول تنها شهر بزرگ جهان است که در دو قاره قرار دارد. بندر طبیعی شاخ زرین یا خلیج در این شهر واقع است. این شهر در گذشته بیزانتیوم و بعد کُنستانتینوپُل (شهر کنستانتین) (به عربی: قسطنطنیه) نامیده می‌شد. از سال ۱۹۳۰ رسما استانبول نامیده شد. استانبول مرکز استان استانبول است. این کلان شهر به عنوان شهر فرهنگی اروپا برای سال 2010 انتخاب شده است.

این شهر در ابتدا با نام بیزانتیوم شناخته می‌شد در سال ۱۹۶ میلادی سپتیموس سوِروس امپراطور روم با حمله به بیزانتیوم آن را اشغال کرد و رومیان زیادی به این شهر مهاجرت کردند.

تلاش امپراطور برای نامیدن این شهر به نام فرزندش آگوستا آنتونینا موفق نبود و مردم تا زمان تغییر نام شهر به شهر کنستانتین (قسطنطنیه) ، نام رم جدید (Nova Roma) را برای آن بکار می‌بردند. از سال ۱۹۳۰ رسما استانبول نامیده شد.نام استانبول که تا قبل از فتح آن به دست ترکان به رواج داشت، برگرفته از نام ایستیم پولی که در زبان یونانی به معنی شهر یا مرکز شهر می‌باشد، است. در سال ۱۷۷۰ میلادی سلطان مصطفی سوم با ضرب سکه‌هایی که روی آن نام استانبول نقش بسته بود ، به این نام رسمیت بخشید و جایگزین قسطنطنیه شد. در دوره جمهوریت و از روز ۲۸ مارس سال ۱۹۳۰ اداره پست ترکیه از تمامی کشورهای جهان خواست تا از نام استانبول در مکاتبات خود استفاده نمایند.

جمهوری ترکیه - Republic Turkey (به ترکی استانبولی: Türkiye Cumhuriyeti) 
کشوری اوراسیایی است که بخش بزرگ کشور یعنی آناتولی یا آسیای کوچک در جنوب باختر آسیا و خاورمیانه واقع است و بخش کوچکی نیز به نام تراکیه در منطقه بالکان (منطقهای در جنوب خاور اروپا) قرار دارد.

جمهوری ترکیه

آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیهامپراتوری عثمانی در جنگ اول جهانی از هم پاشید و مورد تهاجم بریتانیا و متحدانش واقع شد. مصطفی کمال پاشا به دلیل سازماندهی مقاومت ملی علیه دول خارجی قهرمان ملی ترکیه گردید و توانست جمهوری ترکیه را در سال ۱۳۰۲ (۱۹۲۳) بر پایه اصل جدایی دین از سیاست بنا کند و ملقب به آتاترک شد. وی خط لاتین را برای نوشتن زبان ترکی مرسوم کرد و اقدامات بسیاری را برای صنعتی و غربی شدن ترکیه انجام داد و دوره نوینی را در ترکیه به وجود آورد.

بعد از یک دوران تکحزبی در سال ۱۳۲۹ (۱۹۵۰) حزب دمکرات از گروه سیاسی مخالف قدرت را بدست گرفت و به تعداد احزاب اضافه شد ولی آزادی سیاسی با دورههایی از کودتاهای نظامیان در سالهای ۱۳۳۹، ۱۳۵۰ و ۱۳۵۹ شکسته شد. در سال ۱۳۵۳ ترکیه با دخالت نظامی خود علیه کودتای یونانیان در قبرس مانع از الحاق قبرس به یونان شد. در سال ۱۳۷۵ باز نیروهای نظامی دولتی را که با برنامههای اسلامی روی کار آمده بود، ساقط کرد. از سال ۱۳۶۳ (۱۹۸۴) تاکنون حزب کارگران کردستان و حکومت ترکیه درگیریهای نظامی بسیاری داشتهاند که باعث مرگ بیش از ۳۰ هزار تن گردیده است. ترکیه در سال ۱۳۲۵ به عضویت سازمان ملل درآمد و در سال ۱۳۳۱ به ناتو پیوست. ترکیه عضو جنبی جامعه اروپا است و اکنون با اجرای اصلاحاتی سعی در تحکیم و تقویت مردمسالاری و اقتصاد خود را دارد تا بتواند مذاکرات برای عضویت در اتحادیه اروپا را آغاز نماید.

اصل نام دبی از دو حرف "د" و "با" تشکیل شده و نام نوعی ملخ کوچک است قبل از اینکه بال در آورد. این نوع ملخ در

زمان گذشته در این منطقه وجود داشته، به همین جهت نام منطقه را دُبا گذاشته بودند که به مرور زمان به دبی

تبدیل شده است.
دبی تا قبل از سال ۱۸۳۳ میلادی دهکده ای از توابع مشایخ ابوظبی بوده است، در سال ۱۸۳۳ شیخ مکتوم بن بطی آل مکتوم به همراه ۸۰۰ نفر از خویشاوندان و وابستگان وهمراهان خود، از امارت ابوظبی به این دهکده می‌کوچند واز آن تاریخ دوران حکمرانی قبیله آل مکتوم، وتاسیس امارت دبی آغاز می‌شود. قبل از این تاریخ دبی یک روستای کوچک بیش نبود وهیچ امتیازی از سایر روستاهای اطراف خود نداشته بود.

نسبت قیبله آل مکتوم به قبیله آل بوفلاسه یکی از فروع قبائل بزرگ بنی یاس می‌رسد. واصل نام این قبیله از نام

فلاسة خواهر فلاح بن هلال الیاسی جد آل نهیان يكي از حکام امارت ابوظبی گرفته شده‌است. تاریخ نویسان چنین

نوشته اند که فلاسة به ازدواج پسر عموی خود راشد بن عامر بن هلال الیاسی در می‌آید، وصاحب چند پسر

می‌شوند که به الرواشد معروف می‌شوند. و از آنجائیکه فلاسة آل نهیان از شخصیت برجسته ای بین عشیره خود

داشت و از نفوذی قوی برخوردار بود، فرزندانش نام آل بوفلاسه برخود می‌گیرند وبه قبیله آل بوفلاسه مشهور

می‌شوند. و قبیله بنی یاس از چند قبیله بزرگ تشکیل یافته بود وبه نام حلف بنی یاس معروف بود. که بیشتر آنان از

قبیله نوادگان و عموزادگان بودند، که جد مستقیم آل نهیان و آل مکتوم می‌باشد. قبیلهٔ بنی یاس از نفوذ خاصی در

منطقه برخوردار بوده اند، و در قیام اتحاد دولت امارات متحده عربی نقش مهمی داشته اند.

Islamic Republic of Iran

CLIMATE:

Iran has a diverse climate. In the northwest, winters are cold with heavy snowfall and subfreezing temperatures during December and January. Spring and fall are relatively mild, while summers are dry and hot. In the south, winters are mild and the summers are very hot, having average daily temperatures in July exceeding 38° C (100° F). On the Khuzestan plain, summer heat is accompanied by high humidity.

In general, Iran has an arid climate in which most of the relatively scant annual precipitation falls from October through April. In most of the country, yearly precipitation averages 25 centimeters or less. The major exceptions are the higher mountain valleys of the Zagros and the Caspian coastal plain, where precipitation averages at least 50 centimeters annually. In the western part of the Caspian, rainfall exceeds 100 centimeters annually and is distributed relatively evenly throughout the year.

Carrying money :
Iran is still a cash economy, so bring enough hard currency for the duration of your stay. US dollars and euros are the most useful, and new and large (USD 100 or EUR 100 or higher) bills in good condition are perfered and usually get a better rate. Trade embargoes mean that banks will not forward cash advances on your foreign credit cards and they are only accepted by select stores for large purchases, such as Persian rugs. Most will be happy to forward you some cash on your credit card at the same time as your purchase. If you are desperate for cash, you can also try asking these shops to extend you the same favour without buying a rug or souvenir, but expect to pay dearly for the luxury.

Travellers' cheques Although in theory central banks in provincial capitals are able to cash them, the paperwork and time involved make them impractical for tourist use.

ATMs exist in most cities, and there are point-of-sale devices in some larger stores, but only local bank cards are accepted. Bank Tejarat is now providing a prepaid smart-card service for foreign tourists travelling to Iran. Using this service, you can buy a prepaid smart-card with foreign currency which can be used on the domestic ATM and point-of-sale network for withdrawing rials. You can apply for this service at some travel agents, if they support the service, or by visiting the special Tejarat Bank kiosk in Tehran's Mehrabad international airport. Before your departure, the remaining credit on the card can be changed back to foreign currency. Since the domestic ATM network is prone to malfunctions, and point-of-sale devices aren't common in stores, having a cash reserve (either rials or foreign currency) is still recommended.