پاکستان تاریخی غنی دارد و طی سالیان قومیت‌های مختلفی چون سیک، عرب، افغان، ترک، بلوچ و مغول به آن کوچ کرده‌اند. این کشور بیش از پنج هزار سال تاریخ دارد. در قرن 18 میلادی انگلیسی‌ها آن را تحت سلطه خود در آوردند و به عنوان بخشی از هند قرار دادند.

پس از آنکه در سال 1947 این کشور اعلام استقلال کرد جدل‌های هند با پاکستان هم آغاز شد. این دو کشور در

سال‌های 1947 تا 1948 و در سال 1965 بر سر مالکیت کشمیر با هم جنگیدند و این دعوا تا امروز هم ادامه دارد.

جنگ سوم بین این دو کشور در سال 1971 روی داد که نتیجه آن جدایی بخش شرقی پاکستان و اعلام موجودیت

کشوری به نام بنگلادش بود. 

آب و هوای این کشور گرم و بیابانی است. در شمال و شمال غربی آن کوه‌ها جغرافیای کوهستانی حاکم است. منابع

وسیع گاز طبیعی، اندکی نفت، زغال سنگ نامرغوب، سنگ آهن، مس، نمک و سنگ آهک همه آن منابعی است که

زمین در اختیار پاکستانی‌ها قرار داده است.

امید به زندگی دراین کشور برای مردان 73/62 سال و برای زنان 83/64 سال است. یک دهم درصد از بزرگسالان این

کشور HIV مثبت هستند. بیماری‌های ناشی از آب و غذای آلوده مانند اسهال در این کشور رایج است.

97 درصد مردم آن مسلمان، (77 درصد سنی) و بقیه هندو و مسیحی هستند. 63 درصد مردان و 36 درصد زنان آن

باسواد هستند. قانون اساسی آنها بر اساس قانون انگلستان نوشته و قوانین اسلامی به آن افزوده شده است.

سن رای در این کشور 18 سال است و در انتخابات پارلمان، تعدادی از کرسی‌ها برای زنان و غیرمسلمانان رزرو شده

است. ژنرال پرویز مشرف از سال 2001 میلادی در یک کودتای نظامی حکومت را در این کشور به دست گرفت.

پاکستان کشوری در حال توسعه است که چند دهه است از ناهماهنگی‌های سیاسی داخلی رنج می‌برد. به همین

دلیل و به دلیل بروز فجایع طبیعی فراوان در این کشور از جمله زلزله، در طی این سال‌ها اقتصاد آن نتوانسته به رشد

چشمگیری دست یابد.

تورم یکی از مهمترین معضلات پیش روی دولتمردان این کشور است. بر اساس آمارهای سال 2006 میلادی تورم این

کشور 9/7 درصد است. 24 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و 5/6 درصد از مردم بیکار هستند.

پنبه، گندم، برنج، شکر، میوه، سبزیجات، شیر، تخم‌مرغ و گوشت گوسفند مهمترین محصولات کشاورزی این کشور

هستند. پوشاک و منسوجات، دارو، کاغذ، کود، میگو و مصالح ساختمانی مهمترین محصولات صنعتی این کشورند.

سالانه 24/80 میلیارد کیلو وات برق در این کشور تولید می‌شود که اغلب آن در خود این کشور مصرف می‌شود.

پاکستان در سال 2006 میلادی 9/358میلیون بشکه نفت وارد کرد.

بیشترین صادرات پاکستان به کشورهای آمریکا 21 درصد، امارات متحده عربی 9 درصد، افغانستان 7/7 درصد، چین

پنج درصد و انگلیس1/5 درصد است.

بیشترین واردات به پاکستان از کشورهای چین 5/13 درصد، عربستان سعودی 3/10درصد، امارات متحده عربی

69/9درصد، آمریکا 3/6 درصد، ژاپن 6/5درصد، کویت 6/4 درصد و آلمان چهار درصد است.

در سال 2005 میلادی 800 هکتار از زمین‌های این کشور زیر کشت خشخاش بود که این به معنی تولید چهار تن

هروئین خالص است.

نام پاکستان (paːkɪst̪aːn) (پاک + ستان) به زبان‌های اردو و فارسی یعنی سرزمین پاکی. این نام نخستین بار در

سال ۱۳۱۲ (۱۹۳۳) توسط چودهاری رحمت علی که آن را در نشریه «امروز» یا «هرگز» منتشر کرد، به کار برده

شد. این نام به عنوان سرواژه از نام‌های سرزمین‌های اصلی اسلامی مربوط به هند غربی ساخته شده‌است. به

طور رسمی این کشور به عنوان قلمرو پاکستان در سال ۱۳۲۶ (۱۹۴۷) بنا نهاده شد و در سال ۱۳۳۶ (۱۹۵۷) به

«جمهوری اسلامی پاکستان» تغییر نام داد. پاکستان را بخصوص در شبه قاره هند معمولاً با نام مخفف «پاک»

می‌شناسند.

جمهوری اسلامی پاکستان از ترکیب حروف ایالت‌های زیر به دست آمده‌است:

۱- پ از حرف اول ایالت پنجاب

۲- ا از حرف اول ایالت سرحد شمال غرب (یا افغانیہ)

۳- ک از حرف اول ایالت کشمیر

۴- س از حرف اول ایالت سند

۵- تان از حروف انتهایی ایالت بلوچستان

پاکستان دارای فرهنگ منحصر به فرد و غنی است که سنت‌های خود را در طول تاریخ حفظ کرده‌است. واقعیت پیش از

ورود اسلام بسیاری از پنجابیها و سندیها، هندو و بودایی بودند؛ اما این روند در طول دوره توسعه اسلام، توسط

حاکمان اموی، محمد بن قاسم، سلطان محمود غزنوی و دیگران تغییر یافت. بسیاری از فعالیت‌ها، غذاها بقایای

تاریخی و مکان‌های مقدس از حکومت موغل مسلمان و فرمانروایان افغان‌ها برجای مانده که شامل لباس ملی شلوار

کمیز (تمیز) می‌شود. زنان نیز شلوار قمیز با رنگ‌های شاد می‌پوشند.

در حالی که مردان شلوارهایی با رنگ‌های تیره تر می‌پوشند و معمولاً شیروانی یا اچکان (نوعی کت بلند) که برروی

لباس‌ها می‌آید برتن می‌کنند. انواع موسیقی پاکستانی متنوع است؛ موسیقی محلی و گونه‌های سنتی مانند

قوالی و غزل گایاکی و گونه‌های جدید که موسیقی سنتی و غربی را در هم می‌آمیزند مانند اجرای همزمان قوالی و

موسیقی غربی که توسط نصرت فتح علی خان مشهور انجام می‌شود. دیگر خوانندگان عمده غزل، مهدی حسن،

غلام علی و فریده خانم طاهره، سید عبید پروین و اقبال بانو هستند.

ورود مهاجران افغان در استان‌های غربی، موسیقی پشتو و فارسی را مجدداً زنده کرده‌است و پیشاور را به عنوان

محلی برای موسیقی دانای افغان و محلی برای گسترش موسیقی افغان به خارج از کشور مبدل ساخته‌است. تا

دهه ۱۹۹۰ شرکت تلویزیون پاکستان که توسط دولت اداره می‌شد (PTV) و شرکت خبرگزاری پاکستان رسانه‌های

عمده کشور بودند. اما اکنون کانال‌های تلویزیونی شخصی متعددی از قبیل Geo TV، تلویزیون ایندوس، Hum TV و

گروه ARY نیز وجود دارند. کانال‌ها و فیلم‌های متعدد آمریکایی، اروپایی و آسیایی نیز برای اکثریت جمعیت پاکستان از

طریق Cask TV و ماهواره قابل دسترسی هستند. همچنین صنایع فیلم‌سازی بومی کوچکی نیز در لاهور و پیشاور

(که اغلب با نام لالی وود و پولی وود آنها را می‌شناسند) وجود دارند. با وجود اینکه فیلم‌های بالیوود امروزه ممنوع

هستند ستاره‌های سینمای هند در پاکستان بسیار محبوب هستند.

باغ شالیمار لاهور

جامعه پاکستان عمدتاً چند زبانه و مسلمان است، و اغلب آنها احترام خاصی را به ارزشهای خانوادگی سنتی دارند.

با وجود اینکه خانواده‌های شهری به سیستم خانواده هسته‌ای تغییر یافته‌اند و این به دلیل محدودیت‌های اجتماعی–

اقتصادی است که توسط سیستم سنتی خانواده مشترک بر آن تحمیل می‌شود. دهه‌های اخیر حضور طبقه متوسط

را در شهرهایی نظیر کراچی، لاهور، راولپندی، حیدرآباد پاکستان، فیصل آباد، سوکور و پیشاور شاهد بوده‌است که

خواهان حرکت در سوی یک جهت آزادی خواهانه تر هستند و این در مقابل نواحی قبیله‌ای شمال غربی است که با

افغانستان هم مرز هستند و سنتهای دیرینه و روش محافظه کارانه را پیش می‌گیرند. افزایش فرایند جهانی شدن

تأثیر فرهنگ غربی را افزایش داده و اکنون پاکستان رتبه ۴۶ را در ایندکس جهانی شدن دارا است. در حدود ۴ میلیون

پاکستانی در خارج از کشور زندگی می‌کنند و حدود نیم میلیون نفر مقیم خارج نیز در ایالات متحده آمریکا زندگی

می‌کنند.

دانشگاه پنجاب

گردشگری یک صنعت در حال رشد در پاکستان است و بر فرهنگ‌ها و ملل و مناظر متنوع آن استوار است.

یازمانده‌های تمدن باستانی از قبیل موهنجودارو و هاراپا و تاکسیلا تا بخش‌های تپه‌ای هیمالیا همه جهانگردانی را به

خود جذب می‌کنند. پاکستان چندین رشته کوه با ارتفاع بیش از ۷۰۰۰ متر دارد که ماجراجویان و کوهنوردانی را از

سراسر دنیا به خود جذب می‌کند، به‌ویژه کی۲.

قسمتهای شمالی پاکستان دژها و برج‌ها و دیگر آثار معماری کهن و همچنین دره هونزا و دره‌های چیترال را دارا

است. دره‌های چیترال محل جامعه کوچک پیش از اسلام آنیمیست کلشه است که از تباری هندوایرانی هستند.

شهر لاهور دارای نمونه‌های بسیاری از معماری مغول مانند مسجد بدشاهی، باغهای شالیمار (لاهور)، مقبره

جهانگیر و دژ لاهور است.

ورزش رسمی و ملی پاکستان هاکی روی چمن است، با وجود اینکه اسکواش و کریکت نیز بسیار محبوب هستند.

تیم ملی کریکت پاکستان یکبار جام جهانی را در مسابقات جهانی کریکت ۱۹۹۲ از آن خود کرد. یکبار هم در جام

جهانی کریکت ۱۹۹۹ نایب قهرمان شد و دوبار میزبان بازی‌های جام جهانی کریکت ۱۹۸۷ و جام جهانی کریکت ۱۹۹۶

شده‌اند. این تیم همچنین جام استرالیا را در سالهای ۱۹۸۶ و ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ از آن خود کرده‌است.

جـانوران ، گیاهان

گونه‌های مختلف مناظر و آب و هوا در پاکستان به این ناحیه اجازه می‌دهد تا از گونه‌های مختلف حیوانات و پرندگان

وحشی برخوردار باشد. در جنگلها درخت‌های سوزنی‌شکل آلپی و شبه آلپی از قبیل کاج فرنگی و کاج و سدر دیودار

در کوههای شمالی و درختان پهن‌برگ مانند جگ و توت– شکل در رشته‌کوه‌های سلیمان در جنوب وجود دارند.

تپه‌های غربی دارای سرو کوهی و تمرسیک و علفهای خشن و گیاهان خاردار هستند. در طول ساحل جنگل‌های

پوشیده از منگرو که بیشتر زمین‌های مرطوب ساحلی را تشکیل می‌دهند به چشم می‌خورد.

در جنوب در آبهای تیره در دهانه رودخانه سند تمساح نیز وجود دارند. در حالی که در سواحل رودخانه گراز، آهو،

خارپشت و جوندگان کوچک به چشم می‌خورند، در زمین‌های شنی پوشیده از خار مرکز پاکستان شغال، کفتار، گربه

وحشی، پلنگ و در آسمان‌های آبی شاهین، قوش (قرقی)، باز و عقاب دیده می‌شوند. در بیابان‌های جنوب غربی

چیتای کمیاب آسیایی نیز وجود دارد.

در کوه‌های شمالی گونه‌هایی از حیوانات در حال خطر از قبیل قوچ و میش مارکوپولو، قوچ و میش اوریال، مارخور، بز

کوهی، خرس سیاه آسیایی، خرس قهوه‌ای هیمالیایی و پلنگ برفی وجود دارند. در اوت ۲۰۰۶ پاکستان یک بچه

پلنگ برفی یتیم کمیاب را که لئو نام داشت به آمریکا هدیه کرد. گونه کمیاب دیگری دلفین رودخانه سند است که

تصور می‌شود ۱۰۰۰ عدد دیگر از آن باقی باشد که در ۲ منطقه حفاظت شده نگهداری می‌شوند. در سال‌های اخیر

شمار حیوانات وحشی که برای بازرگانی خز و چرم کشته می‌شدند به ایجاد قانون منع شکار حیوانات و پرندگان

وحشی در مناطق حفاظت شده حیات وحش منجر شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: